Οι μετανάστες κλειδί για την οικονομική ανάπτυξη

ΤΑ ΝΕΑ

Από την αρχή της χρηματοοικονομικής κρίσης, ο οικονομικός διάλογος εστιάζεται συνήθως σε θέματα όπως η νομισματική πολιτική, τα δημοσιονομικά μεγέθη, η ανεργία. Ολα είναι όντως πολύ σημαντικά. Στο μέλλον όμως, επισημαίνει στους New York Times ο αμερικανός οικονομολόγος Τάιλερ Κόουεν, θα πρέπει επίσης να δοθεί βαρύτητα και σε ένα πεδίο, το οποίο μάλλον αποφεύγεται: τη μετανάστευση ως θεμελιώδη παράγοντα της ανάπτυξης.

Στο άρθρο του με τίτλο «Μία στρατηγική για τις πλούσιες χώρες: αφομοίωση περισσότερων μεταναστών», ο Κόουεν εξηγεί για ποιον λόγο τα κράτη της Δύσης θα πρέπει να φοβούνται περισσότερο τη γήρανση των πληθυσμών τους απ’ ό,τι τη μετανάστευση.

Η ανάπτυξη της οικονομικής θεωρίας του βασίζεται σε πρόσφατα δημοσιευμένη έρευνα των Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με την οποία ο παγκόσμιος πληθυσμός αναμένεται να αγγίξει τα 12,3 δισεκατομμύρια έως το 2100. Η αύξηση αυτή επικεντρώνεται κυρίως σε μέρη του αναπτυσσόμενου κόσμου, όπως η Αφρική ή η Νότια Ασία. Στο μέλλον, όπως πιθανότατα θα διαμορφωθεί, οι χώρες αυτές θα έχουν πληθυσμούς πολύ μεγαλύτερους από όσο μπορούν να συντηρήσουν, σε αντίθεση με πολλές χώρες της Δύσης και της Ανατολικής Ασίας, οι οποίες θα έχουν πολύ λίγους νέους ανθρώπους για να συμβάλουν στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Ως οικονομολόγος, ο Κόουεν βλέπει μία προφανή λύση: οι ανεπτυγμένες, πλην όμως σχετικά αραιοκατοικημένες χώρες, να επωφεληθούν αφομοιώνοντας στις κοινωνίες τους νέους από την Αφρική και τη Νότια Ασία. Είναι μία λύση, επιμένει ο Κόουεν, από την οποία όλες οι πλευρές θα βγουν κερδισμένες. Εκτός από τα προφανή οφέλη για τις αναπτυσσόμενες χώρες, με αυτόν τον τρόπο και οι ανεπτυγμένες θα έχουν τη δυνατότητα να εξισορροπήσουν τη γήρανση των πληθυσμών τους.

Σε κάθε περίπτωση, σε μία εποχή που ο ρατσισμός και η πολιτισμική πόλωση τροφοδοτούν το τέρας της Ακροδεξιάς, είναι προφανές ότι δεν είναι έτοιμα όλα τα έθνη να επωφεληθούν από τέτοιου είδους πολιτικές. Τίθεται επίσης το εύλογο ερώτημα πόσο γρήγορα μπορούν να ενσωματωθούν οι μετανάστες σε νέα περιβάλλοντα, πολύ δε περισσότερο εκείνοι με πολύ χαμηλό εκπαιδευτικό υπόβαθρο οι οποίοι απευθύνονται σε αγορές εργασίας με απαιτήσεις.

Για όσους δεν έχουν πειστεί για το πόσο σοβαρό πρόβλημα συνιστά η μείωση των πληθυσμών, ο Κόουεν επικαλείται το παράδειγμα της Ιαπωνίας. Στον τομέα του παραγόμενου ΑΕΠ ανά εργατοώρα, η Ιαπωνία εξακολουθεί να βρίσκεται σε ένα καλό επίπεδο. Παρουσιάζει ωστόσο και ένα θεμελιώδες πρόβλημα: η ηλικία των Ιαπώνων που μπορούν να εργάζονται έχει μειωθεί σημαντικά από το 1997. Με λιγότερους εργαζομένους και περισσότερους συνταξιούχους, η γήρανση του πληθυσμού έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια μίας μερίδας του κρατικού πλούτου, η οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες επενδύεται στην αναζωογόνηση των επιχειρήσεων και τον «δυναμισμό της οικονομίας», όπως χαρακτηριστικά τον ονομάζει ο Κόουεν. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι η Ιαπωνία έχει δύο επιλογές: ή να ενθαρρύνει την αύξηση των γεννήσεων ή να προσελκύσει περισσότερους μετανάστες.

Το ίδιο σε γενικές γραμμές ισχύει για όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, οι οποίες αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Η μετανάστευση ασφαλώς δεν αποτελεί το μοναδικό «φάρμακο» για την οικονομική ανάπτυξη. Οι χώρες έχουν πάντα την επιλογή να δημιουργήσουν αφενός ευέλικτες συνθήκες εργασίας και αφετέρου ένα λογικό κόστος ζωής, το οποίο θα ενθαρρύνει τις οικογένειες να αποκτήσουν νέα μέλη.

ΤΑ ΝΕΑ - Μάρω Βακαλοπούλου

http://www.tanea.gr/news/world/article/5178988/oi-metanastes-kleidi-gia-thn-oikonomikh-anaptyksh/