Οι πρόσφυγες δίνουν χρώμα στη Μόρια: Πήραν υλικά, έβαλαν ταλέντο και έφτιαξαν χώρους ψυχαγωγίας

ΤΟ ΕΘΝΟΣ

Εδώ και δύο μήνες κάτι πολύ όμορφο δημιουργείται στη Λέσβο. Το όνομα αυτού είναι «One Happy Family» και ουσιαστικά πρόκειται για ένα κοινωνικό κέντρο που σκοπό έχει να προσφέρει ανάσα αισιοδοξίας και ανακούφισης στους πάνω από 4.000 εγκλωβισμένους πρόσφυγες και μετανάστες του νησιού.

Η ιδέα ανήκει στην ομάδα του Ελβετικού Σταυρού, που μετά από τα camps «Καραμανλής» και «Frakaport» στη Σίνδο, αποφάσισε να επιχειρήσει και στη Λέσβο.

Εκείνο, ωστόσο, που καθιστά ακόμη πιο ξεχωριστή τη συγκεκριμένη προσπάθεια είναι το γεγονός ότι κάθε μικρή ή μεγάλη λεπτομέρεια έχει βασιστεί στη φαντασία και κυρίως στην εργασία των ανθρώπων για τους οποίους δημιουργήθηκε το «One Happy Family». Οπως εξηγεί στο «Εθνος» ο συνεργάτης του Ελβετικού Σταυρού, Αχιλλέας Πεκλάρης, «η βασική μας αρχή είναι ότι το περιβάλλον καθορίζει τη συμπεριφορά των ανθρώπων και ότι, όταν αισθάνονται καλά, τότε κάνουν όμορφα πράγματα. Στη Λέσβο προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα διαφορετικό κλίμα από εκείνο στο hotspot της Μόριας. Για τον λόγο αυτό καλέσαμε τα παιδιά της Μόριας και τους ζητήσαμε να φτιάξουν μόνοι τους το κοινωνικό κέντρο».

«Τους ρωτήσαμε τι υλικά χρειάζονται, τους τα παρείχαμε, εκείνοι έβαλαν πολύ μεράκι και έτσι είχαμε αυτό το υπέροχο αποτέλεσμα. Νομίζω ότι μέσω αυτού δείχνουμε ότι κακώς αντιμετωπίζουμε αυτούς τους ανθρώπους ως πρόβλημα και όχι ως κέρδος. Οι περισσότεροι είναι νέα παιδιά, με όρεξη για δουλειά και ταλέντο, που δεν θέλουν να μένουν χωρίς ασχολία και όταν τους προσφέρεις το κίνητρο πραγματικά δημιουργούν μοναδικά πράγματα», προσθέτει.

Στην αρχή, έχοντας βιώσει τραγικές συνθήκες και κοινωνική απομόνωση αλλά και με νωπές ακόμα τις μνήμες από τους θανάτους τριών ατόμων τον περασμένο Ιανουάριο στο camp τους τα «παιδιά της Μόριας» ήταν επιφυλακτικά. «Στις πρώτες επαφές ήταν διστακτικοί, όμως στη συνέχεια αποκτήσαμε δεσμούς εμπιστοσύνης. Και η αλλαγή αυτή φάνηκε αμέσως στα πρόσωπά τους», τονίζει ο Αχιλλέας Πεκλάρης.

Ο Μαχμούντ είναι επαγγελματίας ζωγράφος του δρόμου με πολλά έργα του να κοσμούν ακόμη τοίχους στη Συρία

«Δύο μήνες όπου εργαζόμασταν εκεί δεν ακούστηκε το παραμικρό, ούτε δημιουργήθηκε κάποιο επεισόδιο. Και, όμως, πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που ζουν στη Μόρια. Μπορεί εκεί να είχαν διαφορές, εντούτοις στο "One Happy Family" ήρθαν όλοι κοντά και ένιωσαν σαν μια μεγάλη οικογένεια», επισημαίνει.

Μέσα σε αυτό το κοινωνικό κέντρο, που ακόμη δεν έχει παραδοθεί αλλά ήδη λειτουργεί σε έναν σημαντικό βαθμό, κανείς μπορεί -μεταξύ άλλων- να πιει τον καφέ του, να δει σινεμά ή να γευματίσει με άλλους σε τραπεζαρία όπου σερβίρονται φαγητά από την κοινωνική κουζίνα «Ο άλλος άνθρωπος». Επίσης μπορεί να κάνει ναργιλέ, να παίξει τάβλι, να επισκεφθεί δανειστική βιβλιοθήκη και ιδίως να συγχρωτιστεί με άλλους ή να περάσει καλά με την οικογένειά του.

Η δράση
Στους προαύλιους χώρους του κέντρου το μάτι του επισκέπτη χάνεται στις πολύχρωμες πέτρες που περιβάλλουν διάφορα δέντρα και λουλούδια με τη διάθεση να αλλάζει ήδη από την είσοδο σε αυτό. «Σκέφτηκα ότι οι πέτρες είναι πολύ γκρίζες και ότι εδώ θέλουμε χρώματα. Ετσι πήρα τις μπογιές που είχαν περισσέψει από τα άλλα παιδιά και άρχισα να βάφω. Το αποτέλεσμα άρεσε σε όλους», σημειώνει στο «Εθνος» ο 29χρονος Μιλούντ από την Αλγερία.

Δανειστική βιβλιοθήκη με πλούσιο υλικό για μικρούς και μεγάλους μέσα σε ένα παλιό βαν

Τη δική του πινελιά έβαλε και ο 36χρονος Μαχμούντ, επαγγελματίας ζωγράφος του δρόμου. «Στους τοίχους της Συρίας που έχουν μείνει όρθιοι υπάρχουν ακόμη δουλειές μου. Χάρηκα που μου δόθηκε έπειτα από έξι μήνες στην Ελλάδα αυτή η ευκαιρία. Πριν κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί για εμένα», σχολιάζει.

Ενας από τους πολλούς που αγκάλιασαν αυτή την ιδέα είναι και ο 21χρονος Μαχμούντ, Παλαιστίνιος από τη Συρία. «Είναι ένα ήρεμο μέρος όπου μπορείς να ξεχάσεις τη Μόρια και το πρόβλημά σου. Ολοι σού συμπεριφέρονται σαν καλοί φίλοι. Μου αρέσει το διάβασμα και γι' αυτό μόλις άκουσα ότι θα φτιάξουμε βιβλιοθήκη μέσα σε ένα παλιό βαν, προσφέρθηκα να είμαι εγώ εκείνος που θα το κάνει», δηλώνει.

Ο 26χρονος Φάμπσον από το Κονγκό τον βοήθησε ζωγραφίζοντας το βαν, αλλά η εργασία του δεν περιορίστηκε εκεί. Οπως λέει ο ίδιος, «ανέλαβα διάφορα πρότζεκτ στο "One Happy Family". Το πιο μεγάλο από αυτά είναι εκείνο με τα φρούτα και τα λαχανικά που ζωγράφισα στην κοινή τραπεζαρία». «Οσοι τρώμε εκεί έχουμε διαφορετικά στοιχεία. Ολοι ωστόσο είμαστε παιδιά του Θεού», καταλήγει.

ΤΟ ΕΘΝΟΣ - Ευλαμπία Ρέβη

http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/oi_prosfyges_dinoun_xroma_sti_moria-65118197/