«Δεν Ήρθα στην Ελλάδα για να Ζω με Επιδόματα, Θέλω να Ενταχθώ»

VICE

Το VICE Greece δίνει βήμα σε επιλεγμένες ανθρωπιστικές οργανώσεις και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη δημιουργία της νέας στήλης «Ρισπέκτ», στην οποία κάθε Δευτέρα θα δημοσιεύονται προσωπικές ιστορίες, άρθρα άποψης, φωτογραφίες, ρεπορτάζ ή άλλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε το κοινό και να ανοίξουμε διάλογο για ζητήματα, με τα οποία καταπιάνονται οι συγκεκριμένες οργανώσεις και αξίζουν την προσοχή όλων.

Το συγκεκριμένο άρθρο της HumanRights360 υπογράφει η Ελένη Τάκου – υποδιευθύντρια και υπεύθυνη συνηγορίας της οργάνωσης. Η ιστορία του H.A. αναδείχτηκε μέσα από το πρόγραμμα «Διασφάλιση της ένταξης των αναγνωρισμένων προσφύγων» που υλοποιείται στην προσφυγική δομή του Ελαιώνα από το HumanRights360, με τη χρηματοδότηση του Kahane Foundation και εντάσσεται στην καμπάνια #OrdinaryWorkingPeople που υποστηρίζεται από το The Social Change Initiative.

Ελλάδα 2019. Χιλιάδες άνθρωποι προσπαθούν να χτίσουν τη ζωή τους στην χώρα. Να εργαστούν, να ονειρευτούν, να συνεισφέρουν. Ανάμεσά τους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο που ζουν εδώ το τελευταίο διάστημα. Ο H.A. ήρθε από το Αφγανιστάν στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2018. Είναι αιτών άσυλο και, θεωρητικά, μπορεί να κάνει προσπάθειες να φτιάξει τη ζωή του και της οικογένειάς του εδώ - θεωρητικά μόνο.

«Έκανα αίτηση ασύλου στις 27 Νοεμβρίου 2018. Ήρθαμε με την έγκυο γυναίκα μου να εγκατασταθούμε στην Ελλάδα, να βρούμε μία ασφαλέστερη ζωή. Μόλις πήρα την κάρτα αιτούντος άσυλο, ρώτησα τι πρέπει να κάνω για να δουλέψω και να νοικιάσω ένα σπίτι.

Στις 03/12/2018 πήγα στην εφορία για να βγάλω ΑΦΜ, αλλά δεδομένου ότι δεν είχα ακόμα μόνιμη διεύθυνση, δεν μπορούσα να βγάλω ΑΦΜ. Από την άλλη, για να νοικιάσω σπίτι, μου ζητούσαν ΑΦΜ. Αδιέξοδο.

Εντέλει, κάποιοι φίλοι δέχτηκαν να με δηλώσουν προσωρινά ως φιλοξενούμενο στο σπίτι τους, οπότε ξαναπήγα στην εφορία στις 16/01/2019 για να βγάλω το πολυπόθητο ΑΦΜ. Τότε απογοητεύτηκα ξανά, διότι μου είπαν ότι πρέπει να ξαναπάω σε έναν μήνα, για να διασταυρώσουν πρώτα τα στοιχεία μου.

Μιας και περίμενα για την έκδοση ΑΦΜ, ξεκίνησα να ψάχνω για δουλειά. Δεν ήρθα την Ελλάδα για να ζω με επιδόματα, θέλω να γίνω μέλος της κοινωνίας, να ενταχθώ, να προσφέρω, να συνεισφέρω στο κοινωνικό σύνολο, όπως όλοι. Έχοντας και το εφόδιο της γλώσσας, μπόρεσα να βρω δουλειά ως διερμηνέας. Πήγα ξανά στην Εφορεία μέσα Φλεβάρη για να πάρω το ΑΦΜ μου και να ολοκληρωθεί η πρόσληψη. Μου είπαν να ξαναπάω σε ένα μήνα.

Εν τω μεταξύ, έχασα αυτήν την ευκαιρία για δουλειά. Βρήκα μία άλλη, αλλά την έχασα και αυτή διότι δεν έχω ΑΦΜ. Θέλω να εργαστώ, έχω νομικά το δικαίωμα να εργαστώ, δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο δύσκολο να βγάλω ΑΦΜ».

Η ιστορία του H.A. είναι μόνο μία από τις εκατοντάδες, με παρόμοια προβλήματα. Ο γραφειοκρατικός μηχανισμός όχι μόνο τους δημιουργεί καθυστερήσεις, αλλά πολλές φορές κάνει και την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων πιο δύσκολη από ό,τι ήδη είναι.

Το όλο πρόβλημα ξεκινάει από μία αυθαίρετη εγκύκλιο της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. Φανταστείτε το εξής: μία δημόσια Αρχή διαπιστώνει την προσκόμιση πλαστών τριπτύχων και αυτονόητα κάτι πρέπει να κάνει για αυτό. Αυτό που θα περίμενε κάποιος θα ήταν να εισάγει μία διαδικασία ελέγχου της γνησιότητας των τριπτύχων μέσα από τη διασύνδεση των συστημάτων των υπηρεσιών. Αντ’ αυτού, εισάγει μία επαχθή ρύθμιση, χωρίς καμία εξατομίκευση και καμία αναλογικότητα, τιμωρώντας ουσιαστικά όλους τους διοικούμενους για κάτι που αδυνατεί η ίδια να ελέγξει – αν αυτό ακούγεται ιδιαίτερα γνώριμη τακτική είναι γιατί η αναλγησία της δημόσιας διοίκησης στην Ελλάδα είναι εξίσου γνώριμη σε ημεδαπούς και αλλοδαπούς.

Ως HumanRights360 έχουμε καταθέσει σχετική αναφορά στον Συνήγορο του Πολίτη ήδη από τον Οκτώβριο του 2018, υποστηρίζοντας ότι «το γεγονός ότι το μόνο κριτήριο για την ενεργοποίηση της ως άνω επαλήθευσης είναι το ότι τα έγγραφα αυτά τα φέρει, τα καταθέτει και τα επικαλείται αλλοδαπός, αποτελεί άμεση διάκριση κατά την έννοια του Ν.4443/2016 για την ίση μεταχείριση χωρίς διακρίσεις». Φυσικά, ο Συνήγορος μας δικαίωσε, προσθέτοντας ότι η συγκεκριμένη εγκύκλιος έχει προκαλέσει την απόλυτη αδυναμία τακτοποίησης των φορολογικών υποθέσεων των αιτούντων άσυλο, ενώ δεν φαίνεται να υπάρχει καμία πρόβλεψη ή εκτίμηση για τον χρόνο επίλυσης του σχετικού προβλήματος. Η ΑΑΔΕ όμως επιμένει, με την γνώριμη δυστυχώς φιλοσοφία της ελληνικής διοίκησης: «όταν το λύσουμε θα αποκατασταθεί το θέμα, μέχρι να το λύσουμε θα πληρώνετε εσείς τις συνέπειες που δεν το λύνουμε».

Η Ελλάδα δεν έχει καμία απολύτως πολιτική ένταξης. Ποτέ δεν είχε. Εναποθέτει ανθρώπους σε camp θεωρώντας ότι θα ενταχθούν σε μια κοινωνία χωρίς κανένα εργαλείο, καμία πολιτική για εκμάθηση γλώσσας, καμία στρατηγική για τη σύνδεση με την αγορά εργασίας. Κάποιοι, όχι λίγοι ευτυχώς, τα καταφέρνουν παρόλα αυτά. Χρησιμοποιούν τα όποια εφόδια έχουν, παλεύουν και βρίσκουν μια δουλειά, και θέλουν να γίνουν μέλη της κοινωνίας, να συμμετέχουν, να πληρώνουν φόρους. Αλλά ακόμα και τότε, έρχεται το κράτος και τους λέει «όχι, δεν μπορείς να πιάσεις δουλειά γιατί δεν θα σε αφήσω να βγάλεις ΑΦΜ».

Οπότε, χάνει ο άνθρωπος που δεν μπορεί να προσληφθεί, χάνει το κράτος που δεν εισπράττει φόρους, χάνει η κοινωνία που ένας ακόμα άνθρωπος παραμένει εξαρτημένος από τα προνοιακά επιδόματα. Το αποτέλεσμα; Μηδέν εις το πηλίκο για όλους.

ΠΗΓΗ: VICE