Μία ημέρα στο σχολείο του αριστούχου μετανάστη

ΤΑ ΝΕΑ

Πίσω από την ψηλή, ξύλινη πόρτα του 20ού Δημοτικού Σχολείου στη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα, μια ντουζίνα δάσκαλοι διδάσκουν τη συνύπαρξη. Ενας από τους μαθητές τους, ο νιγηριανής καταγωγής Αζάια, έγινε το πρόσωπο των ημερών ως ο μαύρος σημαιοφόρος στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια ιστορία για τον ίδιο. Για το αυτονόητο μήνυμα που μοιράστηκε στις κάμερες λέγοντας ότι «όλοι είμαστε ίσοι». Ή για την αγκαλιά του με τον συμμαθητή και φίλο του, Γιάννη. Είναι όμως μια ιστορία πέρα από τα σύνορα του χρώματος. Για τους αγώνες των διδασκόντων να βοηθήσουν μαθητές που συχνά εξαφανίζονται, μόλις οι οικογένειές τους βρουν δίοδο για τη Δύση.

Ο 12χρονος Αζάια γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Πήγε στο νηπιαγωγείο που συστεγάζεται με το 20ό Δημοτικό και σήμερα φοιτά στην τελευταία τάξη. Οι γονείς του ήρθαν στην Αθήνα το 2000. Δεν ήταν το μόνο παιδί μεταναστών στην παρέλαση. Πλάι του σχεδόν όλοι οι παραστάτες ήταν αλλοδαποί. Και πριν από τον Αζάια και άλλα παιδιά μεταναστών είχαν υψώσει την ελληνική σημαία σε εθνικές γιορτές. «Γιατί ενδιαφέρεστε τώρα;», ρωτούσαν χθες οι δασκάλες τούς απεσταλμένους τηλεοπτικών σταθμών που βρέθηκαν από νωρίς στο προαύλιο του σχολείου. Για να εισπράξουν την απάντηση: «Γιατί ο μικρός είναι μαύρος».

Το 20ό Δημοτικό Σχολείο στεγάζεται σε ένα διώροφο νεοκλασικό λίγα στενά μακριά από την πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Εχει δώδεκα δασκάλους και 189 μαθητές, εκ των οποίων οι μετανάστες ξεπερνούν το 80%. Πρώτα σε αναλογία είναι τα παιδιά από την Αλβανία. Ακολουθούν αυτά από το Αφγανιστάν και τη Ρουμανία. Βάσει των αναγκών του το σχολείο χρειάζεται δύο τμήματα υποδοχής. Με το ζόρι κατάφερε να εξασφαλίσει φέτος τη λειτουργία ενός. Από τους δύο δασκάλους οι οποίοι θα αναλάμβαναν τις τάξεις ένταξης, ο ένας απομακρύνθηκε ως υπεράριθμος. Ο κανονισμός προβλέπει ότι στα τμήματα υποδοχής μπορούν να φοιτούν 17 μαθητές. Προβάδισμα παίρνουν όσοι είναι λιγότερο αφομοιωμένοι στην κοινωνία. Τα κενά των υπολοίπων καλύπτονται - εάν είναι δυνατό - με εξατομικευμένη διδασκαλία.

Σε άλλα σχολεία της περιοχής με παρόμοια χαρακτηριστικά η ένταξη των ξένων μαθητών σκόνταφτε στην υποχρηματοδότηση. Πριν από τις δημοτικές εκλογές του 2010, στις οποίες η Χρυσή Αυγή για πρώτη φορά στην ιστορία της εξέλεξε Δημοτικό Σύμβουλο, το 99ο Δημοτικό Σχολείο στην Πλατεία Αττικής δεν είχε τμήμα υποδοχής. Τότε, σε εκείνο το σχολείο, 73% των μαθητών ήταν αλλοδαποί. Εκεί βρισκόταν και το τμήμα όπου η Χρυσή Αυγή συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ποσοστό της (22,3%) στις δημοτικές. Στο 50ό Δημοτικό στην ίδια περιοχή, από το 2008 μέχρι το 2010 δεν υπήρχε σύλλογος γονέων και κηδεμόνων. Σήμερα, δεν λειτουργεί σύλλογος ούτε στο 20ό Δημοτικό.

ΟΙ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΙ. «Θέλουμε να νιώσουν ότι λαμβάνουν την ελληνική παιδεία. Δεν είναι αυτοσκοπός μας να γίνουν Ελληνες», λέει στα «ΝΕΑ» διδάσκων που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του. «Μπορεί να μη μάθουν άριστα τη γλώσσα, αλλά τουλάχιστον επιδιώκουμε να μπορούν να συνεννοηθούν». Ο αριθμός των μαθητών σπάνια μένει αμετάβλητος μέχρι το τέλος της χρονιάς. Αρκετά παιδιά εξαφανίζονται μαζί με τις οικογένειές τους όταν εκείνες καταφέρνουν να μεταναστεύσουν στη Σκανδιναβία ή στην Κεντρική Ευρώπη.
Οι δάσκαλοι παραπέμπουν συχνά τις οικογένειες στο Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες. Την περασμένη εβδομάδα αγωνιούσαν για την τύχη μητέρας δύο αφγανών μαθητών τους. Κρατούνταν στο Αλλοδαπών αφού σε έλεγχο της Αστυνομίας διαπιστώθηκε ότι είχε πρόβλημα με την άδεια διαμονής της. Χθες, τα δύο παιδιά επέστρεψαν στα θρανία έπειτα από μία εβδομάδα απουσίας.

Θέλω η κόρη μου να μείνει εδώ
Το τελευταίο κουδούνι μόλις είχε σημάνει και οι δασκάλες ξεπροβόδιζαν τους μαθητές. Πρώτα η Αθηνά, μετά ο Φλάβιο και ο Τζαβάτ, έπειτα ο Σεραφείμ βυθίστηκαν όλοι στις αγκαλιές των γονιών τους. Εκεί υποδέχθηκε την 8χρονη κόρη του, Ντέμπορα, και ο Μόργκαν Ονοβουγκακπόρ. «Θέλω να μείνει στην Ελλάδα. Εδώ γεννήθηκε, αυτή τη γλώσσα ξέρει. Πώς να επιστρέψω μαζί της στη Νιγηρία; Θέλω να σπουδάσει εδώ, να παντρευτεί όποιον θελήσει. Αλλά και η Ελλάδα να αναγνωρίσει τα δικαιώματά της». Ο Ονοβουγκακπόρ, πάστορας σε εκκλησία Πεντηκοστιανών στην Ομόνοια, ζει εδώ και 19 χρόνια στην Αθήνα.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Δείτε εδώ την αρχική δημοσίευση.