ΔΡΑΣΕΙΣ

Διαβατήρια... αποδοχής του διαφορετικού

Η ΑΥΓΗ - ΠΟΛΥ ΚΡΗΜΝΙΩΤΗ

Εννέα διηγήματα από τον Γ. Μπουγελέκα της θετικής ή αρνητικής αντιμετώπισης του "άλλου" από την ελληνική κοινωνία

"Η διέξοδος ίσως να βρίσκεται στις ανθρώπινες ψυχές και όχι στα... ‘Διαβατήρια’" λέει ο συγγραφέας, εκπαιδευτικός και υποψήφιος στον Βόρειο Τομέα της Αθήνας Γιώργος Μπουγελέκας με αφορμή την επανακυκλοφορία της συλλογής "Διαβατήρια" από τον Κέδρο. "Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε το 2011, μεσούσης της κρίσης και του προσφυγικού προβλήματος, θέλησε να αναδείξει τη σημασία της αποδοχής του διαφορετικού στη ζωή μας αποκλείοντας ομαδοποιήσεις που ισοπεδώνουν ανθρώπινες προσωπικότητες. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος και μέσα απ' αυτό το πρίσμα θα πρέπει να κρίνονται η αξία του και η διαδρομή του" λέει ο Γιώργος Μπουγελέκας. Πώς διαρθρώνεται αυτή η συνθήκη στα εννέα διηγήματα του βιβλίου, τον ρωτάμε. "Καθένα από αυτά τα διηγήματα είναι και ένα παράδειγμα θετικής, αρνητικής ή και μεταβαλλόμενης αντιμετώπισης του διαφορετικού ‘άλλου’ από εκείνους που θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιοκτήτες της χώρας και της κοινωνίας. Δεν μπορώ να κρύψω ότι όλη τη συλλογιστική του βιβλίου διατρέχει η διαρκής αίσθηση του πρόσφυγα που κληρονόμησα ως πρόσφυγας τρίτης γενιάς και εγώ ο ίδιος. Δυστυχώς, ακόμα και την περασμένη σχολική χρονιά άκουσα από μαθήτριά μου στο σχολικό προαύλιο να αποκαλεί τους προσφυγικής καταγωγής Μικρασιάτες ως τουρκόσπορους. Νόμιζα ότι αυτό αποτελούσε μια ανάμνηση από τις αφηγήσεις των γιαγιάδων μου, όμως διαπίστωσα ότι πρόκειται για μια φρικτή ζώσα πραγματικότητα".

Ίσως είναι ένας από τους λόγους που τα "Διαβατήρια" διατηρούν ακέραια την επικαιρότητά τους και διανύουν σήμερα μια νέα διαδρομή στα βιβλιοπωλεία. Αλήθειες κομβικές αποτυπώνονται στο βιβλίο, συνθήκες που συνδέουν δύο μεγάλες μεταναστεύτικές κρίσεις που υπέστη η χώρα στη διάρκεια των τελευταίων εκατό ετών. "Δυστυχώς, διαπιστώνεται ότι υπάρχει απόσταση ανάμεσα σε διακυρήξεις ακόμα και δημοκρατικών ανθρώπων μέχρι την καθημερινή τους συμπεριφορά και πρακτική αντιμετώπιση προβλημάτων που, αν θέλετε, αναδεικνύουν την αληθινή μας ποιότητα. Για παράδειγμα, η αποδοχή ενός ερωτικού συντρόφου διαφορετικής φυλής από έναν συγγενή ή φίλο μας, η αποδοχή της φιλικής συναναστροφής των παιδιών μας με συμμαθητές τους από άλλη χώρα, η ευκολία ή η δυσκολία ενοικίασης ενός διαμερίσματός μας σε κάποιον ξένο, η στάση μας απέναντι στον αλλοδαπό εργάτη αλλά και προβλήματα ψευδαισθήσεων για τη δυνατότητα αντιμετώπισης όλων αυτών χωρίς την προοπτική της κοινωνικής αλλαγής".

Αυτή η τελευταία φράση, η προοπτική της κοινωνικής αλλαγής, μαζί με ζητήματα μνήμης και Ιστορίας αποτελούν κομβικό άξονα στα βιβλία του Γιώργου Μπουγελέκα. Εξάλλου, η ιδιότητα του συγγραφέα και αυτή του εκπαιδευτικού δεν αποτελούν παρά συγκοινωνούντα δοχεία προκειμένου να επικοινωνηθούν "οι καταστροφικές συνέπειες της προκατάληψης, της ξενοφοβίας και της κοινωνικής ανισότητας. Άλλωστε, οι μνήμες του ελληνικού λαού από την προσφυγιά και τη μετανάστευση αγγίζουν κάθε ελληνικό σπίτι και μέσα σε αυτό δίχτυ βρισκόμαστε όλοι. Η ιστορική και κοινωνική μας μνήμη δεν θα έπρεπε να επιτρέπουν την ανάπτυξη φαινομένων και συμπεριφορών που έχουμε βιώσει οι ιδιοι στο πετσί μας".

Στην περίπτωση του συνομιλητή μας, η κοινωνική αλλαγή δεν μπορεί να συντελεστεί εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας και πέρα από την πνευματική εγρήγορση των πολιτών. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται άλλωστε και η πολιτική του δραστηριοποίηση από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα στους κόλπους της Αριστεράς. Αυτή η συνθήκη είναι το διαβατήριο για έναν καλύτερο κόσμο, τον ρωτάμε. "Αυτή η μετάβαση σε έναν κόσμο δικαιοσύνης, ισονομίας και αλληλεγγύης είναι πολυπαραγοντική και απαιτεί πολλά διαβατήρια, πολιτικά, κοινωνικά, αισθητικά, πολιτιστικά. Και αυτή η διαδικασία μας διαφοροποιεί από συμπεριφορές και πολιτικές που μέχρι χθες πιστεύαμε ότι ανήκαν κατ' αποκλειστικότητα σε νεοναζιστικά κόμματα και πρόσφατα διαπιστώνουμε ότι διαβρώνουν και κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου όπως φαίνεται από τις διακηρύξεις τους. Είναι δυνατόν να μιλούμε για απαγορευτικές συνθήκες ανάμεσα σε παιδιά; Μπορούμε να ξεχωρίζουμε τα παιδιά που μεγαλώνουν στη χώρα μας σε ελληνόπουλα και ξένα και να τους μοιράζουμε κατά δοκούν επιδόματα; Εν πάση περιπτώσει, ας μην ξεχνάμε ότι τη μεθεπόμενη Κυριακή δεν ψηφίζουμε για να τιμωρήσουμε, αλλά ψηφίζουμε για τη ζωή μας".

ΠΗΓΗ: Η ΑΥΓΗ - ΠΟΛΥ ΚΡΗΜΝΙΩΤΗ

σχόλια