Έχει χάσει η κυβέρνηση 7000 πρόσφυγες; Και τι σημαίνει αυτό;

Η προ-καταγραφή (αλλιώς και pre-registration exercise) ολοκληρώθηκε σύμφωνα με την Υπηρεσία Aσύλου στις 27 Ιουλίου.

Από τα πρώτα στοιχεία προκύπτει μια αναντιστοιχία μεταξύ όσων καταγράφηκαν στα κέντρα υποδοχής στην διάρκεια του pre-registration και όσων δηλώνονται ότι φιλοξενούνται από την Ελληνική κυβέρνηση σε αυτά.

Ο επίσημος αριθμός είναι σχεδόν σταθερός εδώ και καιρό περίπου στο 57,000 και κάτι. Ωστόσο κατά την διάρκεια του pre-registration καταγράφηκαν, επιβεβαιωμένα από πολλές διαφορετικές πήγες, 28,000 άτομα. Σε αυτές μπορεί κανείς να προσθέσει άλλες 7,500 χιλιάδες που έχουν καταγραφεί από το Skype από μέσα Μαρτίου 2016. Έτσι φτάνουμε τις 35,000. Από τις 57,000 που εκτιμά η κυβέρνηση περίπου 9000 χιλιάδες βρίσκονται περιορισμένοι στα νησιά και δεν ήταν αντικείμενο της προ-καταγραφής. Επίσης μπορεί κανείς να συνυπολογίσει στα μεγέθη αυτούς που φιλοξενούνται από την Ύπατη Αρμοστεία σε διαμερίσματα και ξενοδοχεία, περίπου 7000 άτομα. Εάν και σε αυτούς περιλαμβάνονται ήδη άτομα που έχουν περάσει από το skype ή ευάλωτα περιστατικά που έχουν σταλεί από τα νησιά στην ενδοχώρα. Με ένα πολύ γενικό υπολογισμό προκύπτει συνεπώς μια αναντιστοιχία περίπου 6,000 με 7000 χιλιάδες ανθρώπους που η κυβέρνηση δηλώνει ότι φιλοξενεί αλλά δεν εμφανίζονται πουθενά στην πραγματικότητα.

Θα μπορούσε να δεχτεί κανείς ότι κάποιοι θεώρησαν καλό να αποφύγουν την καταγραφή αλλά δεδομένου ότι είναι σαφές ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για πρόσβαση σε διαδικασίες επανεγκατάστασης και ασύλου μάλλον μιλάμε για ελάχιστο αριθμό.

Εάν επίσης κάποιος σκεφτεί ότι αρκετός κόσμος πρέπει πλέον να μην είναι ανιχνεύσιμος γιατί βρίσκεται εντός αστικού ιστού και δεν εντοπίστηκε ή δεν θέλησε να καταγραφεί θα πρέπει επίσης να σκεφτεί ότι αυτό το μέγεθος δεν υπολογίζεται ούτε από την κυβέρνηση στα δικά της στατιστικά. Οπότε δεν αλλάζει κάτι ποσοτικά ή ποιοτικά.

Και εδώ προκυπτούν κάποια ερωτήματα.

Για ποιο λόγο προκύπτει αυτή η αναντιστοιχία και γιατί δεν έχει εντοπιστεί εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα. Ποιο μέρος του κόστους φιλοξενίας που προϋπολογίζεται, για σίτιση και υποστήριξη, αφορά αυτούς που δεν υπάρχουν και τελικά ξοδεύεται ή όχι; Εάν ξοδεύεται, πού πηγαίνουν αυτά τα λεφτά; Δεδομένου ότι η κυβέρνηση έσπευσε να νομοθετήσει τηναπορρύθμιση όλου του πλαισίου ελέγχου των εξόδων για το προσφυγικό τον προηγούμενο χειμώνα δεν αποκλείεται κάποιοι κάπου να κάνουν φαγοπότι με τα λεφτά που προορίζονται να θρέψουν πρόσφυγες και μικρά παιδιά (το ποσοστό των κάτω των 14ετων στο σύνολο του πληθυσμού είναι γύρω από το 40%).

Θα ήταν δόκιμο η Υπηρεσία Ασύλου να επισπεύσει την δημοσίευση των ποιοτικών στατιστικών στοιχείων της προ-καταγραφής ώστε αρκετά από αυτά τα ερωτήματα να ξεκαθαριστούν σε ένα βαθμό.

Ωστόσο η ευρύτερη δημοσιοποίηση θα έχει συνέπειες εφόσον η εμφάνιση αυτού του μεγέθους καθιστά σαφές ότι ο δρόμος προς της Ευρώπη δεν είναι κλειστός και πιθανόν η Ελληνική κυβέρνηση να χρεωθεί ξανά ανεπάρκεια ελέγχου και αποτροπής και συνεπώς να πιεστεί να απαντήσει σε διάφορα από τα προηγούμενα ερωτήματα, πράγμα που θα ήθελε πάση θυσία να αποφύγει σε αυτή τη φάση. Για να είναι κανείς πιο σαφής πρόκειται για θέμα που αφορά την σχέση ισορροπίας με τους Ευρωπαίους εταίρους. Εάν και οι 6 χιλιάδες είναι, ως παράγοντας διαμόρφωσης πολιτικής, απειροελάχιστο μέγεθος, αυτό σε τίποτα δε θα εμπόδιζε την Επιτροπή να χρησιμοποιήσει το θέμα για να πιέσει εκ νέου την Ελληνική κυβέρνηση προς θέσεις και πολιτικές που θεωρεί αναγκαίες με γνώμονα ότι ελοχεύει η κατάρρευση της συμφωνιας ΕΕ – Τουρκίας.

Επίσης προκύπτει ένα θέμα για το πού πήγαν αυτοί πού δεν είναι στα κέντρα. Ξένες διπλωματικές πηγές υπολόγιζαν ότι πάνω από χίλιοι πρέπει να έχουν επιστρέψει αυτοβούλως και εκτός διαδικασιών πίσω στην Τουρκία μέσω του Έβρου. Υπάρχει άλλος δρόμος ανοικτός μέσω Βουλγαρίας όπου εχθές προέκυψε σοβαρό σκάνδαλο λόγω σχέσεων των επικεφαλής της συνοριοφυλακής με διακινητές ή συνεχίζει να λειτουργεί έστω και υπόγεια ο δρόμος των δυτικών Βαλκανίων;

Από την προ-καταγραφή επίσης προκύπτει ότι 75% είναι από εθνικότητες που μπαίνουν στην διαδικασία μετεγκατάστασης ή ευάλωτες περιπτώσεις που εμπίπτουν στις διατάξεις για οικογενειακή επανένωση του κανονισμού του Δουβλίνου. Και από το υπόλοιπο 25% αρκετοί από τις μη επιλέξιμες για μετεγκατάσταση εθνικότητες μπορούν επίσης να μπουν στις διαδικασίες του Δουβλίνου. Είναι σαφές ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου είναι, ακόμα και με όλους τους δρόμους κλειστούς, για να φεύγει. Φυσικά ο χρόνος λειτουργεί αντίστροφα τόσο για τους πρόσφυγες (πχ αρκετοί θα ενηλικιωθούν και θα χάσουν την δυνατότητα οικογενειακής επανένωσης πριν τρέξουν οι διαδικασίες) όσο και για το αρμόδιο υπουργείο που, αντι να προτεραιοποιεί την εξομάλυνση των διαδικασιών ασύλου, ακόμα και τώρα συνεχίζει να επενδύει το πολιτικό κεφάλαιο του στην διάσωση της χρεοκοπημένης πολιτικά συμφωνιας -Τουρκίας.

https://apostolisfotiadis.wordpress.com/2016/08/18/%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CF%87%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-7000-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9/